Zomer en Winter

In een land ver hiervandaan, zei de Zomer een keer tegen de Winter: ‘Wat ben jij slecht! Je maakt de mensen verdrietig wanneer je voor overstromingen zorgt. Je vult zeeën, meren en rivieren met veel te veel water, daarom houdt niemand van je. Maar kijk eens naar mij, ik ben altijd zonnig, iedereen houdt van mij.’ De Winter antwoordde: ‘Nou, jij bent anders nog slechter dan ik. Als jij werkt, wordt het land veel te droog en te warm en maak je dieren en bomen en zelfs mensen verdrietig.’

Omdat Zomer en Winter het niet eens werden, stelde Winter voor: ‘Weet je wat, laten we het jaar in tweeën verdelen: jij krijgt het ene deel en ik het andere. En dan zal ik je laten zien dat ik beter werk dan jij.’ De Zomer nam het voorstel aan en werkte zes maanden lang zonder één dag uit te rusten. De planten verdorden van de hitte, de dieren gingen dood van de dorst, en ook veel mensen gingen eraan onderdoor.

‘Wat een waardeloos seizoen ben jij,’ zei Winter. ‘Moet je kijken wat een ravage je hebt aangericht. Nu is het mijn beurt.’ Winter ging aan het werk. Hij werkte en rustte, werkte en rustte. Als hij rustte, droogde de zon het water. Als hij weer aan het werk ging, begon het weer te regenen, of te sneeuwen. Door de regen groeiden de planten en de dieren en waren de mensen gelukkig. Door de zon werden de vruchten rijp en zo had iedereen veel te eten.

Toen de zes maanden voorbij waren, zei Zomer: ‘Ik moet toegeven dat de wereld er nu een stuk beter voorstaat. Omdat ik aan één stuk door heb gewerkt, heb ik de mensen, de dieren en de planten kwaad gedaan. Vooruit, ik ga het voortaan doen net als jij: ik werk en rust en werk en rust, en jij doet hetzelfde.’ De twee werden het eens en sindsdien is het land hier ver vandaan dan weer droog en dan weer nat, dan weer warm en dan weer kouder. Precies goed voor alle planten, dieren en mensen.